นิทานอีสป 6 ตอน ผลแห่งความโง่เขลา

โดยทั่วไป ความโง่เขลาแบ่งออกเป็นสองประเภทใหญ่ๆ คือ ความโง่เขลาที่เกิดจากการขาดความรู้ ความเข้าใจ และ ประสบการณ์ และความโง่เขลาเพราะระดับสติปัญญา ซึ่ง เป็นเรื่องของพันธุกรรม ตัวอย่างความโง่เขลาประเภทแรก ได้แก่เรื่อง “หนูโง่” “เห็นเสือเป็นแมว” นักจับนกและนกลาค “สุนัขและไข่” “คนขายเกลือ” ส่วนประเภทที่สองได้แก่เรื่อง “หญิงโง่” คนโง่ซ่อมผ้านวม ลิงและแว่นตา” ตามใจท่าน “ขัดให้ขาว” เป็นต้น ในนิทานเล่มนี้ อีสปได้ชี้ให้เห็นความโง่เขลาอีกประเภทหนึ่ง นั่นคือ ความโง่เขลาที่เกิดจากนิสัยเลวร้าย เช่น ความเกียจคร้าน ความดื้อรั้น ความลืมตน ความกลัว ความตะกละ ความโลภ ความประมาท ความอวดดี ความเป็นคนหูเบาและการคบคนชั่ว ฯลฯ ตัวอย่างได้แก่นิทานเรื่อง หนูขี้เกียจ เหยี่ยวโง่ หนูในเขาวัว เย้ยเทพเจ้า กบเลือกนาย ไม่วางแผนล่วงหน้า เพียงแต่ผู้อ่านไม่กระทําพฤติกรรมโง่เขลาทั้งหลายที่ อีสปบอกกล่าวไว้ในนิทานเล่มนี้ โดยเฉพาะความโง่เขลา ประเภทที่สามซึ่งเป็นปัญหาใหญ่ของมนุษยชาติในปัจจุบัน ก็นับว่าท่านได้เพิ่มพูนปัญญาและความก้าวหน้าให้แก่ตนเอง อย่างมากแล้ว