นิทานอีสป 8 ตอน เจ้าเล่ห์เพทุบาย

มนุษย์ที่ไม่มีจริยธรรมกำกับปัญญามักใช้ความมีปัญญาเหนือกว่าเอาเปรียบหรือปล้นเอาผลประโยชน์จากผู้ที่มีปัญญาด้อยกว่า การกระทำเชิงลบนี้อาจรุนแรงถึงขั้นทรยศหักหลัง หรือถึงกับคร่าชีวิตของเหยื่อเลยทีเดียว คนเหล่านี้ใช้เล่ห์กลหลอกลวงผู้อื่นทั้งทางวาจาและการกระทำโดยถือเอาประโยชน์ของต้นเป็นที่ตั้ง แล้วคิดหาเล่ห์เพทุบายมาดำเนินการสนองความปรารถนาของตนโดยไร้ความละอายว่าตนกำลังเอาเปรียบ ทำร้าย หรือทำลายชีวิตของผู้อื่น ยิ่งคนเหล่านี้มีปัญญาเชิงลบและไร้จริยธรรมมากเ่ท่าใด ก็จะยิ่งใช้วาจาและการกระทำได้ซับซ้อนและทำให้เหยื่อตายใจได้อย่างแนบเนียนมากขึ้นเท่านั้น แม้เพียงในนิทานอีสป 50 เรื่องแรกของเล่มนี้ อีสปก็ใช้ ความเป็นอัจฉริยะและจิตเมตตาของตนบอกกล่าวให้ผู้คนรู้ว่า คนเจ้าเล่ห์เพทุบายใช้ \\\'ปาก\\\' หรือ \\\'คำพูด\\\' เป็นอาวุธสำคัญในการทำให้ความคิดชั่วร้ายของตนประสบผลสำเร็จ เช่น พูดป้อยอเอาใจ พูดให้หลงเชื่อ พูดยั่วโทสะ พูดยุแยงให้หลงผิดพูดจี้จุดอ่อน พูดตลบแตลง พูดเล่นภาษาเพื่อเอาประโยชน์ใส่ตน ฯลฯ ส่วนการกระทำก็เช่น การตีสองหน้า หรือหน้าไหว้หลังหลอก การข่มขู่ก้าวร้าว การทำร้ายทำลาย การหลอกล่อให้ตายใจ เป็นต้น